رضا بیات؛ مجید زنجانی جم؛ مجید صوفی
چکیده
مقدمه
فرسایش خاک موجب تخریب اراضی و کاهش پتانسیل باروری آنها در حوزههای آبخیز میشود. انتخاب روشها و راهبردهای درست برای مدیریت حوضهها و طراحی برنامههای متناسب حفاظت خاک با شرایط منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است و شناسایی مناطق اصلی تولید رسوب نقش بهسزایی در تدوین این راهبردها دارد. فرسایش آبکندی یکی از اشکال فرسایش ...
بیشتر
مقدمه
فرسایش خاک موجب تخریب اراضی و کاهش پتانسیل باروری آنها در حوزههای آبخیز میشود. انتخاب روشها و راهبردهای درست برای مدیریت حوضهها و طراحی برنامههای متناسب حفاظت خاک با شرایط منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است و شناسایی مناطق اصلی تولید رسوب نقش بهسزایی در تدوین این راهبردها دارد. فرسایش آبکندی یکی از اشکال فرسایش آبی و نوع تشدیدشده ناشی از فعالیت بشر و از عوامل مهم تخریب خاک است که در مناطق مختلف ایران باعث هدررفت خاک و تولید رسوب میشود. امروزه فرسایش آبکندی بهدلیل اهمیت و توسعه آن در اثر فعالیتهای نامتناسب توسعهای انسان در طبیعت، بیشتر از سایر شکلهای فرسایش آبی مورد توجه واقع شده و یکی از دلایل آن سهم تولید رسوب بین 10 تا 94 درصد در برخی از حوزههای آبخیز مطالعه شده دنیا است. از دلایل دیگر، اهمیت موضوع، میتوان تخریب وسیع اراضی زراعی، مرتعی، مسکونی، راهها، خطوط گاز و نفت و تغییر مکان روستاها را نام برد. با بررسیهای بهعمل آمده و با وجود مطالعات زیاد بر روی آبکندهای ایران، هنوز اطلاعات دقیق، جامع و بروزی برای ویژگیهای آبکندها با توجه به اقلیم، کاربری، نوع سازند و خاک و تولید رسوب و خسارت اقتصادی ناشی از آنها ارائه نشده است. بنابراین، در این پژوهش سعی شد تا با بررسی ویژگیهای آبکندهای استان قزوین و برآورد خسارت اقتصادی ناشی از آنها، اولویتبندی آنها برای برنامهریزی اقدامات مدیریتی و حفاظتی انجام شود.
مواد و روشها
منطقه مورد بررسی در برگیرنده عرصه اراضی استان قزوین با مساحتی حدود 15559 کیلومترمربع است. بلندترین نقطه ارتفاع آن برابر 4061 متر از سطح دریا واقع در حوضه شاهرود و حداقل آن برابر 275 متر واقع در پایاب رودخانه قزلاوزن در منطقه طارم سفلی است. متوسط بارندگی استان حدود 316 میلی متر در سال است. واحدهای زمینشناسی کوارترنر شامل نهشتههای مخروط افکنهها و تراسهای رودخانهای کم ارتفاع، توفهای آتشفشانی داسیت آندیزیت و کوارترنر شامل نهشتههای مخروط افکنهها و تراسهای رودخانهای مرتفع بهترتیب با 392000، 119000 و 6500 کیلومترمربع سه رتبه اول سازندهای استان هستند. مناطق آبکندی استان با توجه به اطلاعات موجود و مراجعه به ادارات مرتبط، شناسایی شد. سپس با توجه به شناسایی اولیه، کنترل صحت مکانهای فرسایش آبکندی با بازدید میدانی انجام و مختصات جغرافیایی تعداد 24 منطقه آبکندی توسط GPS ثبت شد. با استفاده از نقشه اقلیم دومارتن گسترده کشور، نقشه اقلیم استان بهصورت رقومی تهیه شد. در گام بعدی، نقشههای مناطق آبکندی و اقلیم استان در محیط GIS بر روی هم قرار گرفت و نقشه پراکنش آبکندها در اقلیمهای مختلف استان تهیه شد. از هر اقلیم دو منطقه که مساحتی بیش از 500 هکتار داشتند و از هر منطقه سه آبکند نمونه برای برداشتهای صحرایی بهعنوان مناطق معرف انتخاب و مشخصههای ابعادی آبکندها، خاک، کاربری اراضی گذشته و فعلی و خسارت اقتصادی گسترش آبکندها در مناطق معرف اندازهگیری شد. برای هر منطقه نوع و میزان خسارت حاصل از ایجاد و گسترش آبکندها بر حسب ارزش کارکردی زمین در تولید علوفه (2.5 میلیون ریال در هر هکتار) تعیین شد. اولویتبندی مناطق آبکندی برای اجرای عملیات آبخیزداری و حفاظت خاک بر اساس روش پیشنهادی انجام شد. بدین ترتیب که ابتدا شاخصهای مساحت، طول، عرض، عمق، نسبت عرض به عمق و مقدار خسارت تعیین شد. سپس مقدار هر عامل بر متوسط عامل در استان تقسیم و بهترتیب افزایشی مرتب و نمره یک برای کمترین مقدار شاخص و نمره 10 برای بیشترین مقدار به منطقه اختصاص یافت و اولویتبندی هر عامل مشخص شد. سپس، جمع نمره اولویتهای شاخصها محاسبه، بهتریتب صعودی مرتب و بیشترین نمره بهعنوان منطقه با اولویت اول و کمترین نمره بهعنوان منطقه با آخرین اولویت تعیین شد.
نتایج و بحث
نتایج این پژوهش نشان داد که آبکندها در هر پنج اقلیم نیمهخشک سرد، نیمهخشک فراسرد، نیمهخشک معتدل، نیمهمرطوب گرم و مدیترانهای گرم استان پراکنش دارند، ولی در اقلیمهای مدیترانهای و نیمهخشک از فراوانی و مساحت بیشتری برخوردار هستند. آبکندهای استان قزوین با پلان عمومی پنجهای و پلان پیشانی نقطهای هستند که معرف تأثیر رواناب سطحی در ایجاد و گسترش آنها است. آبکندها عموماً در خطالقعر درهها ایجاد و دارای گسترش عرضی بیشتر و از نظر عمق در طبقه متوسط (کمتر از پنج متر) قرار میگیرند. خاک مناطق آبکندی دارای بافت سنگین تا نیمه سنگین بوده و کاربری اراضی مرتع است. خسارت اقتصادی وارده به مراتع استان در اثر گسترش آبکندها بالغ بر 39.84 میلیارد ریال برآورد شده است. مناطق آبکندی قسطینرود در اقلیم نیمهخشک معتدل، آبدره با اقلیم نیمهخشک سرد و دورچاک در اقلیم مدیترانهای گرم در اولویتهای اول، دوم و سوم برای عملیات حفاظت خاک قرار دارند و مناطق یلآباد، دستجرده و معلمکلایه از اولویت کمتری برخودارند.
نتیجهگیری
خسارت اقتصادی وارده به مراتع استان در اثر گسترش آبکندها بالغ بر 39.84 میلیارد ریال برآورد شده و حسب نتایج بهدست آمده، بر اساس اقلیم نمای دمارتن توسعه یافته مناطق آبکندی قسطینرود در اقلیم نیمهخشک معتدل، آبدره با اقلیم نیمهخشک سرد و دورچاک در اقلیم مدیترانهای گرم در اولویتهای اول، دوم و سوم برای عملیات حفاظت خاک قرار دارند که میتوان برای تصمیمگیری در رابطه با تخصیص اعتبار و اجرای برنامههای حفاظت خاک و آبخیزداری از این نتایج استفاده نمود. برای مدیریت مناسبتر فرسایش و رسوب ناشی از فرسایش آبکندی در استان قزوین، بایستی طرحهای دیگری نظیر تأثیر فرسایش آبکندی بر رطوبت خاک مراتع و بیوماس تولیدی و تنوع گونههای مرتعی خوشخوراک و تهاجمی، میزان پیشروی آبکندها در دورههای زمانی متوسط و بلندمدت و مدلهای پیشگویی فرسایش آبکندی اجرا شود تا بتوان با اثرگذاری بیشتری به مدیریت آنها پرداخت.
مجید صوفی؛ رضا بیات؛ افشین پرتوی
چکیده
بخشی از طرح ملی طبقهبندی مورفوکلیماتیک آبکندهای ایران در پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری به مقدار تولید رسوب و اقدامات احیایی برای کاهش خسارت ناشی از گسترش آنها پرداخته است. نتایج این پژوهش، نشان داد که آبکندهای ایران در دو طبقه آبکندهای کوچک (عمق کوچکتر از یک متر) و متوسط (عمق یک تا 10 متر) قرار دارند. بهطور متوسط، هر متر از ...
بیشتر
بخشی از طرح ملی طبقهبندی مورفوکلیماتیک آبکندهای ایران در پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری به مقدار تولید رسوب و اقدامات احیایی برای کاهش خسارت ناشی از گسترش آنها پرداخته است. نتایج این پژوهش، نشان داد که آبکندهای ایران در دو طبقه آبکندهای کوچک (عمق کوچکتر از یک متر) و متوسط (عمق یک تا 10 متر) قرار دارند. بهطور متوسط، هر متر از آبکندهای ایران حدود 19 مترمکعب رسوب تولید کرده است. آبکندهای ایران عموماً در اراضی زراعی دیم و مراتع و در خاکهای با بافت لوم، لوم شن و لوم رس پراکنش دارند. تخریب مراتع، تبدیل اراضی مرتعی به زراعی و باغ، ساخت راهها و آبگذرهای جادهای غیراصولی از مهمترین علل اصلی ایجاد و گسترش آبکندهای ایران هستند. پژوهش حاضر نشان داد که بالغ بر 50 درصد از آبکندهای ایران فاقد اقدامات مدیریتی و احیائی بوده، بهطوری که در برخی از استانها، 90 درصد آبکندها فاقد اقدامات و در برخی دیگر، 30 تا 50 درصد هیچگونه اقدام حفاظتی دریافت نکردهاند. در بیشتر استانها از اقدامات سازهای مانند سدهای اصلاحی خشکهچین، سنگ و سیمانی و توریسنگی استفاده شده که بیشتر با هدف کنترل رسوب بوده است. بیشتر اقدامات در آبکندهای کوچک و تعدادی نیز در آبکندهای متوسط صورت گرفته است. اقدامات مدیریتی برای پیشگیری از ایجاد آبکند مخصوصاً در اراضی دیم بسیار ناچیز بوده است و توجه جدی به طراحی و ساخت آبگذرهای جادهای و راههای مناطق کوهستانی و پرشیب ضروری است. در ایران، از روشهای گیاهی و بلانکت و سنگریزه کمتر استفاده شده است. تخریب و رهاسازی آبانبارهای قدیمی نیز در ایجاد و گسترش آبکندها نقش داشته است.
سید مسعود سلیمان پور؛ مجید صوفی؛ محمد جواد روستا؛ صمد شادفر؛ لادن جوکار؛ حجتاله کشاورزی
چکیده
فرسایش خندقی یکی از بارزترین انواع فرسایش آبی است و بهعنوان یکی از مهمترین و مخربترین شکل تخریب زمین و هدررفت خاک در سراسر جهان شناخته شده است. به همین دلیل، ضرورت شناخت دقیق عوامل مؤثر بر گسترش این نوع فرسایش به شدت احساس میشود. از سوی دیگر، مدیریت و کنترل فرسایش خندقی نیازمند شناخت عوامل مؤثر بر گسترش آنها است. ...
بیشتر
فرسایش خندقی یکی از بارزترین انواع فرسایش آبی است و بهعنوان یکی از مهمترین و مخربترین شکل تخریب زمین و هدررفت خاک در سراسر جهان شناخته شده است. به همین دلیل، ضرورت شناخت دقیق عوامل مؤثر بر گسترش این نوع فرسایش به شدت احساس میشود. از سوی دیگر، مدیریت و کنترل فرسایش خندقی نیازمند شناخت عوامل مؤثر بر گسترش آنها است. به این منظور، پژوهش حاضر با اندازهگیری میزان پیشروی طولی خندقهای دائمی در دوره زمانی 13 ساله (1396-1383) و تعیین عوامل مؤثر بر آنها در حوزه آبخیز خرمبید، واقع در شمال استان فارس اقدام کرده است. نتایج نشان داد، بهطور متوسط افزایش طول خندقهای منتخب در این دوره 21.67 متر بوده است. این آمار بیانگر آن است که در طول این دوره، خندقهای منتخب در هر سال 1.67 متر پیشروی طولی داشتهاند. همچنین، با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 16) و انجام رگرسیون چندمتغیره پسرونده، مشخص شد، میزان پیشروی طولی خندقهای دائمی در این منطقه تابع دو متغیر درصد خاک لخت و هدایت الکتریکی عصاره اشباع میباشد. بنابراین، لازم است، راهکارهای مدیریتی افزایش مقاومت خاک در برابر فرسایش، شامل: افزایش پوشش گیاهی سازگار و مقاوم با شرایط طبیعی منطقه و قرق بهمنظور احیاء پوشش گیاهی در اولویت برنامههای مدیریتی و اجرایی قرار گیرد و توجه بیشتری به کنترل فرسایش در پیشانی خندقها شود.
