علی محمد قائمی نیا
چکیده
یکی از مناظر طبیعی که در حوزه‌های آبخیز مناطق خشک و بیابانی مشاهده میشود، تجمع ماسه‌های روان در داخل و اطراف گیاهان است که به‌مرور زمان باعث شکل‌گیری توده‌هایی از ماسه میشود. در زبان عربی به این شکل از اراضی، «النَّبکَة» گفته میشود که به‌معنای تپه کوچک و پشته است. این واژه از زبان عربی وارد زبان انگلیسی ...
بیشتر
یکی از مناظر طبیعی که در حوزه‌های آبخیز مناطق خشک و بیابانی مشاهده میشود، تجمع ماسه‌های روان در داخل و اطراف گیاهان است که به‌مرور زمان باعث شکل‌گیری توده‌هایی از ماسه میشود. در زبان عربی به این شکل از اراضی، «النَّبکَة» گفته میشود که به‌معنای تپه کوچک و پشته است. این واژه از زبان عربی وارد زبان انگلیسی و نیز زبان فارسی شده و در غالب متون علمی در این دو زبان، برای بیان این شکل از اراضی، به‌ترتیب از واژه nebkha و نبکا استفاده میشود. با بررسی متون علمی مشخص شد که شیوه‌های نوشتاری دیگری مانند nabkha، nebka، nabka و nabkhah نیز برای این واژه وجود دارد که این امر با تصاویر استفاده شده برای نشان دادن این پدیده، حاکی از آن است که منظور همه نویسندگان بیان نبکا بوده است. این تفاوت‌ها در شیوه نوشتاری، باعث عدم دستیابی پژوهشگران به بیشترین تحقیقات صورت گرفته در مورد این پدیده میشود. علاوه‌بر این، عبارت‌هایی مانند coppice dune و phytogenic hillock نیز معادل با نبکا در متون یافت میشود. در این مقاله، استفاده از واژه نبکا در متون به‌عنوان یکی از شکل‌های اراضی بیابانی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد، به‌منظور دستیابی به اطلاعات جامع‌تر در هنگام بررسی این پدیده از جنبههای مختلف مانند ژئومورفولوژی و اکولوژی، لازم است شیوه‌های مختلف نوشتاری و واژه‌های معادل آن جستجو شود.
